Het verhaal achter de Brussenkralen
Toen onze zoon de diagnose kanker kreeg, kreeg hij aan het einde van de eerste opname in het Prinses Maxima Centrum voor Kinderoncologie een kanjerketting. Voor iedere nare ervaring in het traject bestaat een kraal die je aan je ketting mag rijgen. En zo vertelt een kanjerketting jouw persoonlijke verhaal van je ziekte.
Die ketting is zo belangrijk voor hem, maar voelde tegelijkertijd ook zo oneerlijk voor zijn grote zus. Want zij is toch ook een kanjer? En zij maakt toch ook veel mee? En bovendien: als hij een ketting mag met van die mooie kralen, waarom zij dan niet?
Toen we haar uitlegden waar al die kralen voor staan, begreep ze ook wel dat wij niet wilden dat zij ook zo’n ketting zou krijgen. Het ging niet alleen om die mooie kralen, maar ook om de erkenning voor wat zij meemaakt in deze tijd. En om het feit dat Imre steeds cadeaus krijgt van mensen en dat zij dan vergeten wordt. En nou mag ze die kralen ook al niet! Natuurlijk mag zij ook een ketting. Maar niet die ene. Na een aanloopje van geleende kanjerkralen en gekochte kralen zonder betekenis zijn we ze zelf gaan bedenken en gaan maken.
En dat werkt.
We hebben een manier gevonden om een beetje te achterhalen hoe het met haar gaat, we hebben 1:1 tijd en ze kan lekker los met haar creativiteit. En met je handen werken helpt ook nog eens om te ontprikkelen.
We maakten kralen die passen bij haar emoties: de “ik-mis-mama kraal”, en de “hé-hallo-ik-ben-er-ook-nog kraal” waren snel bedacht. Het zijn niet de mooiste kralen. Maar dat geeft niet. Ze zijn van haar. En we hebben ze samen met veel liefde en gezelligheid gemaakt. En dat is zoveel meer waard dan een perfecte kraal uit de winkel.
En het mooiste wat ze zei: “van dat donderwolkje hoeven we er niet veel te maken hoor mam, want ik ben eigenlijk niet zo vaak boos.”